شهرهای نیجریه برای مقابله بهتر با خطر سیل چه کاری می توانند انجام دهند؟
سیل یکی از گسترده ترین و ویرانگرترین بلایا در شهرهای نیجریه است. این اتفاق هر ساله در بسیاری از ایالت های نیجریه رخ می دهد. و پیامدهای اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی دارد. در سال 2010، حدود 1550 نفر در اثر 19 سیل جان خود را از دست دادند و 258000 نفر آواره شدند. در سال 2012، نیجریه بدترین سیل در تاریخ اخیر را تجربه کرد. دو میلیون نفر مجبور به ترک خانه های خود شدند و 363 نفر جان باختند. در همان سال، حدود 6.5 میلیارد دلار خسارت وارد شد.
فراوانی و شدت سیل در شهرهای نیجریه به عوامل بسیاری بستگی دارد. این موارد شامل زهکشی ناکافی، توسعه فیزیکی تصادفی و گرفتگی کانال های زهکشی زباله جامد است. افزایش جمعیت و احداث غیرقانونی ساختمان ها و سایر سازه ها نیز ذکر شده است. همچنین ارتباطی بین افزایش فراوانی سیل و تغییرات آب و هوایی ایجاد شده است. ترکیب این چالش‌ها دستوری برای فاجعه ناشی از سیل‌های شهری است.
توجه به این مشکل در نیجریه به منظور کاهش آسیب پذیری در حال افزایش است.
در پایان نامه دکتری خود، گونه شناسی، روند و اثرات سیل را در لاگوس و پورت هارکورت، شهرهای جنوب کشور بررسی کردم. من همچنین عوامل موثر بر سطح آسیب پذیری ساکنان را با استفاده از چارچوب سندای مطالعه کردم.
چارچوب سندای یک چارچوب جهانی است که در سال 2015 توسط سازمان ملل متحد برای کاهش خطر بلایا به تصویب رسید. او بر چهار راه برای به حداقل رساندن خطر بلایا تاکید می کند. اینها عبارتند از: درک خطر فاجعه. تقویت مدیریت ریسک بلایا؛ سرمایه گذاری در کاهش خطر بلایا؛ و افزایش آمادگی
نیجریه هیچ یک از اجزای چارچوب سندای را اجرا نکرده است.
تحقیقات من
من 443 پرسشنامه را بین سرپرستان خانواده توزیع کردم و 32 مصاحبه عمیق با مقامات وزارتخانه ها و سازمان های دولتی کلیدی انجام دادم. اینها وزارتخانه های محیط زیست، برنامه ریزی فیزیکی و توسعه شهری و آژانس مدیریت اضطراری دولتی لاگوس و رودخانه ها، آژانس خدمات هیدرولوژیکی نیجریه و آژانس ملی مدیریت اضطراری بودند. من همچنین با نمایندگان گروه های اجتماعی و سازمان های مذهبی صحبت کردم.
من دریافته‌ام که شکست‌های سازمانی، زیرساخت‌های ناکافی، چالش‌های اجتماعی-اقتصادی و آموزش بلایای طبیعی عواملی هستند که بر آسیب‌پذیری شهرهای نیجریه در برابر بلایای سیل تأثیر می‌گذارند.
برخی از پاسخ دهندگان گفتند که آژانس های مدیریت ریسک بلایا قادر به انجام مداوم فعالیت های آمادگی سیل و کاهش سیل در شهرهای خود نیستند. اینها آژانس مدیریت اضطراری ملی، آژانس های مدیریت اضطراری دولتی و وزارت محیط زیست بودند. آنها کمپین های افزایش آگاهی، شناسایی خطرات، ارزیابی ریسک، یا مطالعه آسیب پذیری انجام ندادند. پاسخ دهندگان همچنین گفتند که وزارتخانه های ایالتی برنامه ریزی فیزیکی و توسعه شهری به درستی بر تحولات لاگوس و پورت هارکورت نظارت نمی کنند. آنها گفتند که این مشکلات نتیجه مستقیم شکست های سازمانی است.
با این حال، متوجه شدم که وزارتخانه ها و سازمان های دولتی با چالش هایی روبرو هستند. بودجه، کارکنان، تجهیزات عملیاتی و پاداش کافی نبود. شهرها همچنین فاقد قوانین مناسب و سیستم های هماهنگ اضطراری برای کمک به موسسات در انجام وظایف خود بودند.
حدود 67 درصد از پاسخ دهندگان می گویند شهرهای آنها فاقد زیرساخت های کافی مانند جاده ها و سیستم زهکشی هستند. و توسعه ساختمان ها و تأسیسات همیشه مطابق مقررات و کنترل ها نیست.
این نظرسنجی نشان داد که اکثر ساکنان از خطرات و اثرات سیل آگاه نیستند. آموزش در برابر بلایا باید شامل هشدار اولیه و آمادگی در برابر سیل باشد.
پاسخ دهندگان گفتند که یک رشته سیل منجر به فقر و بیکاری گسترده شده است. روابط آنها با خانواده و دوستان نیز تحت تأثیر قرار گرفت.
کاری که باید انجام شود
ضروری است که دولت‌ها، سازمان‌های غیردولتی، سازمان‌های اجتماعی و ساکنان برای آماده‌سازی در برابر سیل‌ها و کاهش اثرات آن با یکدیگر همکاری کنند. بودجه، توسعه کارکنان و کمک های فنی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این امر جوامع را قادر می سازد و آنها را تشویق می کند تا از شیوه های مؤثر پیروی کنند.
مشارکت اجتماعی همچنین انسجام و همکاری اجتماعی را تقویت خواهد کرد. این فرصت هایی را برای ادغام مدیریت بلایا در فرآیندها و سیستم های برنامه ریزی توسعه محلی فراهم می کند.
فناوری مدرنی که از زیرساخت های جغرافیایی برای شناسایی و نقشه برداری مناطق مستعد سیل استفاده می کند، باید به کار گرفته شود. باید اقدامات مناسب را در زمینه آمادگی، نجات و بازیابی در برابر بلایا اطلاع دهد. این با مفهوم استراتژی بین‌المللی سازمان ملل برای کاهش بلایا برای زندگی با سیل‌ها و نه مبارزه با آنها مطابقت دارد.
در نتیجه افزایش روزافزون مساحت ساخت‌وساز و سکونتگاه‌های رو به رشد در مناطق کم ارتفاع، زیرساخت‌های موجود در لاگوس و پورت هارکورت قادر به مقابله با رواناب و حجم آب نیست. این منجر به سیل های مکرر و محلی می شود. دولت های عمومی باید در جاده ها و سیستم های زهکشی سرمایه گذاری کنند تا به طور موثر خطر سیل را کاهش دهند.
کمپین های اطلاع رسانی عمومی در رسانه ها و از طریق سازمان های اجتماعی فرهنگ آمادگی، پیشگیری، کاهش، واکنش و بازیابی سیل را ترویج می کند.
این مقاله توسط The Conversation با مجوز Creative Commons بازنشر شده است. مقاله اصلی را بخوانید.
نقل قول: شهرهای نیجریه برای مقابله بهتر با خطر سیل چه کاری می توانند انجام دهند (2022، 10 ژانویه)، بازیابی شده در 10 ژانویه 2022 از https://phys.org/news/2022-01- nigerian-cities-cope.html
این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به جز هرگونه معامله منصفانه به منظور تحقیق یا مطالعه خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوا فقط برای مقاصد اطلاعاتی ارائه شده است.
[ad_2]