اطلاعات محرمانه ساعت بن تن که فقط کارشناسان از وجود آن اطلاع دارند

↑ ناجی، «جهْشیاری ابوعبدالله محمدبن عبدوس»، دانشنامه دنیا اسلام. تاریخ اسلام کمبریج. ترجمهٔ تیمور قادری. ↑ روغنی، کتابشناسی گوشه ای توصیفی تاریخ فرهنگ وتمدن و ساعت بن تن غول ملل اسلامی، ۳۰. ↑ روغنی، کتابشناسی گزیده توصیفی تاریخ تمدن و ملل اسلامی، ۱۷. ↑ روغنی، کتابشناسی گوشه ای توصیفی تاریخ تمدن و ملل اسلامی، ۷۶-۱۷۵. ↑ روغنی، کتابشناسی منتخب توصیفی تاریخ تمدن و ملل اسلامی، ۲۱. ↑ روغنی، کتابشناسی چکیده توصیفی تاریخ فرهنگ و ملل اسلامی، ۲۷. ↑ ٰروغنی، کتابشناسی گوشه ای توصیفی تاریخ فرهنگ و تمدن و ملل اسلامی، ۲۰-۱۹. ↑ روغنی، کتابشناسی بخشی توصیفی تاریخ فرهنگ وتمدن و ملل اسلامی، ۲-۵۱. ↑ روغنی، کتابشناسی گوشه ای توصیفی تاریخ فرهنگ وتمدن و ملل اسلامی، ۳۵. ↑ روغنی، کتابشناسی گزیده توصیفی تاریخ فرهنگ و تمدن و ملل اسلامی، ۲۳. ↑ روغنی، کتابشناسی گوشه ای توصیفی تاریخ تمدن و ملل اسلامی، ساعت بن تن اسباب و اثاث بازی واقعی ۷-۲۶. اکبری، تاریخ حکومت طاهریان از آغاز تا انجام، ۹۵، ۱۰۷. علیالخصوص کودتا سپاهیان و همچنین اخوی طاهر، حسن، پس از وفات طاهر، موجب گشت که مأمون اهمیت وجود عصیان شخص طاهر، حکومت فرزند وی را تأیید نماید و حتی احمد بن ابی خالد را برای یاری به او و ساخت ثبات در آن حیطه گسیل دارد، که مأمون به علت نفوذ قبیلهپفامیل طاهری و هراس از وقوع ناآرامیهای بعدی، حسن را عفو وبخشش کرد و پس از آن نیز همواره بین آنان و خلفا ارتباط ها دوستانه برقرار باشد. در قدم بعدی، خلفای ساکن در بغداد بر همین دستور واقف بودند که قابلیت رئیس و تسلط کامل بر سرزمینهای بزرگ شرقی، از روش ارزیابی مرکز ممکن نیست و ارسال پیاپی لشکر بدانجا نیز، علاوه بر بیفایده بودن، موجب فشاری بر خلافت میگردید که به این علت حکومت طاهریان را بر نواحی شرقی تأیید میکردند، زیرا آن ها از نفوذ و محبوبیت محلی برخوردار بودند و بضاعت و توان اعادهٔ توان و امنیت بر آن نواحی را داشتند و علاوه بر آن بیش از دیگران گزینه وثوق و اعتماد بودند و وفاداری خویش را به دفعات و در طی شورشها و حوادث متعدد ثابت کرده بودند. ↑ اکبری، تاریخ حکومت طاهریان از آغاز تا انجام، ۹۰، ۱۴۹. یحیی بن اسد سامانی نیز پس از روی کار داخل شدن طاهریان تابعیت آنان را پذیرفت، که به همین ادله در پیرامون بعضی از فلسهای خود که در بنکث ضرب شده و بدون تاریخ میباشند، و هم فلسهایی دیگر که در سال ۲۱۴ قمری ضرب کرده و فلسهایی که در سال ۲۳۳ قمری ضرب نموده، اسم طاهر بن عبدالله را آوردهاست. پس از او نیز نصر بن احمد سامانی بر برخی از فلسهای ضرب شاش به سال ۲۵۵ قمری، نام محمد بن طاهر را ضرب کردهاست. نمود آن نیز شکافت قوم و قبیله طاهری در مناصب حساس در مرکز خلافت، یعنی بغداد، و تداوم آن حتی تا مدتها پس از سقوط حکومتشان در خراسان، مشهود بود.