اعزام از یک بیماری همه گیر: 'برای من عدم قطعیت تولید شده توسط کروناویروس جدید نیست' توضیح می دهد که این زن 21 ساله دانشگاه آکسفورد دانشجو مقابله با مرحله 4 سرطان

برای یک زن 21 ساله من نسبتا غیر معمول در رابطه با مرگ و میر خود. در ماه دسامبر گذشته من 45 ساله گذشت مادر دور شده مبتلا به سرطان ترمینال چهار سال پیش از آن. دو روز بعد در شب کریسمس من مبتلا به مرحله 4 سرطان خودم. من در حال حاضر خود جدا و به تنهایی در یک کلبه در اسکاتلند و حومه — به عنوان کسی که تحت شیمی درمانی من شده اند طبقه بندی شده 'بسیار آسیب پذیر' به کروناویروس بنابراین زندگی با خانواده من بیش از حد خطرناک است.

جزئیات:تأملاتی در حال immunosuppressed در سن coronavirus

برای من عدم قطعیت تولید شده توسط کروناویروس جدید نیست — آن را احساس می کند مانند بقیه جهان است با آنچه که من کشف چهار سال پیش. من مجبور شد قبل از موعد مقرر به روی چیزی حساب کردن با برخی از حقایق سخت. که یک روز من خواهد مرد. که من ممکن است انجام این کار در هر زمان و حتی امروز. و که وجود دارد این است که تنها یک مقدار مشخصی من می توانید انجام دهید برای جلوگیری از این. که صدا ممکن است به طرز وحشیانه ای مرض به برخی از وحشتناک به دیگران — اما برای من به عنوان من آن است که مرگ غیر قابل اجتناب است که ارائه می دهد جهت در چگونه زندگی می کنند.

شاعر آمریکایی آن بویر می نویسد که سرطان کمک های مالی بیماران "آموزش پاک کردن برای موجود به ارمغان می آورد با آن تیز اپتیک زندگی بدون اینده خلوص از دو چشم انداز از هر گونه زندگی می کردند در خط." همان درست است از هر چیزی که باعث می شود ما آگاه ما مرگ و میر: ما افق های باریک; ما به دنبال به جلو به جایی که ما ممکن است در یک سال و چیزهایی که روز به روز. قبل از من خود را تشخیص شادی من مادر مشتق شده از وقایع معمولی — تماشای یک زنبور زمین در نزدیکی یک گل برش به یک تازه پخته شده کیک اسفنجی ویکتوریا — یک منبع سرگرمی برای من. او اغلب به من ارسال درهم و برهم متون در مورد این تجارب و من آنها را در اطراف دوستان من به او محبت. من می دانستم که پس از آن که حق با او بود که راه زندگی می کنند که در واقعیت او تا به حال هیچ دیگر, اما آن است که تنها در غیاب او در حال حاضر که من سرطان دارم خودم که من می دانم که چقدر حق با او بود. زمانی که ما جوان و سالم ما می توانید فایل میر ما دور محل آن را در یک اتاق تاریک باز می شود یک روز توسط یک آینده خود را همراه با برنامه های بازنشستگی و افتادگی پوست. نتیجه این است که ما چشم پوشی از همه چیز مهم تر با تکیه بر آینده است که به هیچ وجه تضمین شده است.

اولین بار من رفتم به بیمارستان برای درمان سرطان پرستار تزریق به من دستور من برای انجام کاری خوب برای خودم وقتی که من به خانه. من به او بگویید که بعد از آن که در همان روز من تا به حال به حضور مادر من مراسم تشییع جنازه. مرگ تا به حال آن را تبدیل به بخشی از زندگی روزمره من; من می دانستم که این غیرطبیعی بود و من نمی خواهم او را ناراحت کننده است. اما همان است که در حال حاضر درست است برای همه ما: مرگ اجتناب ناپذیر است. آن است که در بالای هر روزنامه, مقاله, پایین هر صفحه تلویزیون در کنار دیگر mundanities مانند زمان و آب و هوا.

Coronavirus را ميترساند جوان و سالم است. آن است که فکر آنها بیشتر ترس برای آینده خود از آنها خود را از مرگ. اما فراتر از نگرانی برای اقتصاد جدید است بیشتر بدوی آگاهی است که آینده خود مرگ است. چیز عجیب این است که این تحقق به درستی دستور تأکید زندگی ارزش.

شده است وجود دارد و گمانه زنی های زیادی در مورد راه coronavirus را شکل جامعه ما, اما من تعجب می کنم چگونه آن را به شکل ما به عنوان افراد است. در حالی که ما در میان آن ما آگاه هستند و میر ما و با وجود جمعی اضطراب ما می توانید ببینید آغاز تغییر دهید. جوان و سالم مردم در حال تلاش برای متفاوت تر و فوری همه چیز, همان چیزهایی مادرم — شادی و رضایت, روابط معنی دار — از آنجا که در حال حاضر آنها بیش از حد هیچ جایگزین. اما زمانی که مستند به پایان می رسد, ما مرگ را انکار رزومه کاری خود را ؟ در گذشته این عمل مشترک برای حفظ یک جمجمه در صفحه اصلی برای جلوگیری از این نوع از توهم خود. در اختیار داشتن چنین زینت تلقی می شود غیر عادی در قرن 21 اما پس از coronavirus من گمان می کنم آن را نمی خواهد لازم است. حافظه این زمان را در خدمت همان هدف برای همه ما است.

اولیویا Downes است که در مقطع کارشناسی در قانون در دانشگاه آکسفورد.

دفعات بازدید:این millennials هستند هزینه های خود را قرنطینه بودن برای خدمت به دیگران