فعالیت فیبریل ممکن است برای درک بهتر بیماری تب برفکی کلیدی باشد

به تصویر کشیدن ساختارهای مینیاتوری در خطر انقراض ایجاد شده توسط ویروس تب برفکی می تواند روزی به دانشمندان کمک کند تا درمان های جدیدی برای حیوانات آلوده ایجاد کنند.

در مطالعه جدیدی که امروز منتشر شد، زیست شناسان لیدز با همکاری همکارانش در مرکز تحقیقات ویروس MRC گلاسکو، تعامل بین اجزای ویروس را در آزمایش های ایمنی زیستی با لوله ها مشاهده کردند.

تصاویر به دست آمده تشکیل ساختارهای لوله مانندی به نام فیبریل را نشان می دهد که وقتی اجزا در شرایط آزمایشگاهی مخلوط می شوند و شروع به تولید مثل می کنند ظاهر می شوند.

اما زمانی که پروتئین ها برای جلوگیری از تکثیر ژنوم ویروسی دستکاری شدند، فیبریل ها تشکیل نشدند.

دانشمندان پشت این کشف به این نتیجه رسیده‌اند که این فیبریل‌ها ممکن است نقش کلیدی در توانایی ویروس در تولید مثل داشته باشند، فرآیند بسیار پیچیده‌ای که به طور کامل شناخته نشده است.

این یافته ها ممکن است منجر به پیشرفت های بیشتر در درمان بیماری های ناشی از ویروس شود.

دکتر النی آنا لاندراس، نویسنده ارشد، که در حال حاضر یک محقق فوق دکترا در موسسه پیربرایت است، این تحقیق را به عنوان بخشی از دوره دکترای خود انجام داد. در زیست شناسی مولکولی و سلولی در دانشکده علوم زیستی در لیدز.

او گفت: «این اکتشافات مهم، برهمکنش‌های مولکولی کلیدی و پویایی‌های دخیل در این مجتمع‌های تکثیر ویروسی پیچیده را روشن می‌کند، که ما هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری داریم.

این مدل هیجان‌انگیز به ما کمک کرده است تا مناطقی را که ممکن است برای هدف‌گیری درمان ضد ویروسی مورد علاقه باشند، رصد کنیم.»

میکروسکوپ قدرتمند

در آزمایش‌هایی با لوله‌ها، محققان پروتئین‌هایی را از ویروس تب برفکی گرفتند و برهم‌کنش‌ها را زیر میکروسکوپ‌های الکترونی قدرتمند در مرکز لیدز استبری و مرکز تحقیقات ویروس دانشگاه گلاسکو مشاهده کردند. آنها تصاویری با وضوح بالا برای تجسم و مدل سازی ساختارهای فیبریل ایجاد کردند.

جلوگیری از تکثیر ویروس از طریق دستکاری پروتئین، تولید فیبریل را متوقف می کند، که نشان می دهد این ساختارها نقش کلیدی در تولید مثل ویروس دارند.

دکتر لوندراس گفت: “تحقیقات ما نشان می دهد که این فیبرها در آزمایش های آزمایشگاهی در تکثیر ویروس ها نقش دارند، اما هنوز نمی دانیم که چقدر در یک سلول زنده اهمیت دارند. تحقیقات بیشتر در مورد عملکرد این ساختارها در سال های آینده امکان پذیر خواهد بود. با پیشرفت فناوری تصویربرداری رو به جلو».

نیکولا استون هاوس، رهبر این پژوهش، استاد زیست شناسی مولکولی در دانشکده زیست شناسی مولکولی و سلولی لیدز، گفت: “این گزارش نتیجه یک همکاری واقعا خوب بین لیدز و گلاسکو است و تاثیر “علم تیمی” را نشان می دهد.