دلتای مکونگ در ویتنام در حال غرق شدن است. آیا لجن می تواند او را نجات دهد؟

در دلتای مکونگ ویتنام که حدود 17 میلیون نفر در آن زندگی می کنند، از مناطق وسیعی برای کشت محصولاتی مانند برنج و میگو استفاده شده است. در حال حاضر، دلتا به طور متوسط ​​کمتر از یک متر از سطح دریا بالاتر است. اما به دلیل فرونشست سریع ناشی از برداشت آب زیرزمینی، کمبود رودخانه و افزایش سطح دریا، محققان دانشگاه و تحقیقات واگنینگن و دانشگاه اوترخت پیش‌بینی می‌کنند که تا سال 2050 بخش‌های بزرگی از دلتا به زیر سطح دریا خواهد رفت، اگر به زودی تغییر نکند. ویتنام برای سرپا ماندن چه کاری می تواند انجام دهد؟

افزایش نسبی سطح دریا

با استفاده از مدل‌های رایانه‌ای جدید، محققان به چگونگی توسعه دلتا طی 30 سال آینده، با در نظر گرفتن پیش‌بینی‌های غرق شدن، افزایش سطح دریا و کمبود رسوب، نگاه کردند. فرانسیس دان، محقق دانشگاه اوترخت و یکی از دو نویسنده این مطالعه جدید که در مجله منتشر شده است، می‌گوید: «ما دیده‌ایم که دلتا در مقایسه با سطح دریا بسیار سریع غرق می‌شود. ارتباطات طبیعی زمین و محیط زیست اوایل این هفته.

فیلیپ میندرهود، استادیار دانشگاه و پژوهش واگنینگن و یکی از نویسندگان این مطالعه، افزود: «دلتا به عنوان یک فرآیند طبیعی در حال غرق شدن است، اما در سال‌های اخیر غرق شدن زمین توسط مردم به دلیل برداشت ناپایدار از آب‌های زیرزمینی به شدت تسریع شده است. . این ترکیبی از غرق شدن و افزایش سطح دریا همان چیزی است که ما آن را “افزایش نسبی سطح دریا” می نامیم و این همان چیزی است که مردم دلتا در حال تجربه آن هستند.”

دان افزود: برای آینده مردمی که در آنجا زندگی می کنند و امرار معاش می کنند، این نرخ های بالای افزایش نسبی سطح دریا نگران کننده است.

استراتژی ته نشینی محلی

یک استراتژی برای جبران غرق شدن زمین و افزایش دلتا، تجمع لجن در نقاط خاصی از دلتا است. دان نشان داد: «به عنوان مثال، ما به این موضوع نگاه کردیم که اگر روی شهر کانگ تو تمرکز کنید، چه اتفاقی می‌افتد. حتی در آن صورت، فقط می‌توانید از یک طرف شهر با لجن محافظت کنید، زیرا در آن طرف شهر یک رودخانه وجود دارد و بقیه دلتا بیشتر غرق می‌شود، زیرا هیچ لجن رودخانه‌ای به آن نمی‌رسد.»

به نظر نمی رسد رسوب گذاری محلی راه حل مناسبی برای ویتنام باشد. Minderhud گفت: “لجن بسیار کمی برای جبران سرعت غرق شدن دلتا نسبت به سطح دریا وجود دارد.” با این حال، محققان می‌گویند که چنین استراتژی رسوب‌سازی را می‌توان با اقداماتی برای جلوگیری از زمین لغزش‌های مصنوعی و استراتژی‌هایی برای حفظ مواد آلی از – به عنوان مثال – کشت برنج، برخلاف رسوبات رودخانه‌ای که توسط رودخانه منتقل می‌شوند، ترکیب کرد. به این ترتیب، ویتنام می تواند به طور قابل توجهی از افزایش نسبی سطح دریا در آینده کند کند، که به دلتا زمان حیاتی برای سازگاری می دهد.