دانشمندان در حال پرتاب ستاره های مدل به یک سیاهچاله مجازی هستند تا ببینند چه کسی زنده خواهد ماند

در این شبیه‌سازی‌های ابررایانه‌ای، شاهد چرخش هشت ستاره به دور سیاه‌چاله‌ای با جرم ۱ میلیون برابر خورشید باشید. با نزدیک شدن، همه آنها به دلیل گرانش سیاهچاله کشیده شده و تغییر شکل می دهند. برخی از آنها به طور کامل در جریان طولانی گاز پاره می شوند، یک فاجعه به نام اختلال جزر و مدی. برخی دیگر فقط تا حدی از بین می روند و بخشی از جرم خود را حفظ می کنند و پس از برخوردهای وحشتناک خود به حالت عادی خود باز می گردند.

این شبیه‌سازی‌ها به رهبری تاجو ریو، یکی از همکاران موسسه ماکس پلانک برای اخترفیزیک در گارچینگ، آلمان، اولین نمونه‌ای بودند که اثرات فیزیکی نظریه نسبیت عام انیشتین را با مدل‌های چگالی ستاره‌ای واقعی ترکیب کردند. جرم ستارگان مجازی از حدود یک دهم تا 10 برابر جرم خورشید متغیر است.

تقسیم بین ستارگانی که کاملاً فرو می ریزند و ستارگانی که دوام می آورند فقط مربوط به جرم نیست. در عوض، بقا بیشتر به چگالی ستاره بستگی دارد.

ریو و تیمش همچنین بررسی کردند که چگونه ویژگی‌های دیگر، مانند توده‌های مختلف سیاه‌چاله‌ها و نزدیکی‌های نزدیک به ستاره‌ها، بر رویدادهای همراه با آشفتگی جزر و مد تأثیر می‌گذارند. نتایج به اخترشناسان کمک می کند تا تخمین بزنند که هر چند وقت یکبار اختلالات جزر و مدی کامل در جهان رخ می دهد و به آنها کمک می کند تا تصاویر دقیق تری از این رویدادهای فاجعه بار کیهانی بسازند.